Przesmyk. Przechodząc, czy przejeżdżając tamtędy zrazu powściągasz się, spowalniasz, obawiając się, że natrafisz na blokadę przejścia. Potem, w miarę podążania dróżką przeobrażającą się w wąską ścieżkę masz świadomość, że jesteś jak wiatr, jak tchnienie Ducha. Że stać Cię na odstąpienie od wygodnej zasady "wszyscy tak robią", "tak zawsze bywało". Że uwalniasz się od przyzwyczajenia i utartych praktyk. Że masz możliwość przenikać zamkniętete drzwi, że masz moc przechodzić suchą stopą w poprzek koryta Rudawy. 
        Można by nawet sformułować śmiałą tezę o obecnym w społeczeństwie przekonaniu, że warto przełamywać blokady, pokonywać przeszkody, bo ulica Przesmyk znajduje się podobno w 62 innych miejscowościach w Polsce.
        Podobnie przy pokonywaniu polnej ścieżki łączącej Armii Krajowej z Odlewniczą, czy szutrowej ścieżki łączącej Przyjemną z Wiedeńską. Masz świadomość, że tamtędy przechodziło lub przejeżdżało swobodnie wielu świętych, to znaczy wiernych Duchowi Świętemu, otwartych na niespodzianki iwolnych.
         Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! J 20,21b-22 w przekładzie Biblii Tysiąclecia