MENU
1. Papieska Intencja Ewangelizacyjna na październik 2019:
Aby tchnienie Ducha Świętego wzbudziło nową wiosnę misyjną w Kościele.
W multimedialnym rozwinięciu tej intencji papież powiedział:
Dzisiaj potrzebny jest nowy impuls do działalności misyjnej Kościoła, aby stawić czoła wyzwaniu głoszenia Jezusa, Jego śmierci i zmartwychwstania.
Dotarcie do peryferii - do siedlska ludzkiego, kulturowego i religijnego wciąż obcego Ewangelii: tak nazywamy missio ad gentes.
Musimy także pamiętać, że duszą misji Kościoła jest modlitwa.
W tym niezwykłym miesiącu misyjnym módlmy się, aby Duch Święty zapoczątkował nową wiosnę misyjną dla wszystkich ochrzczonych i posłanych przez Kościół Chrystusa.
Aby tchnienie Ducha Świętego wzbudziło nową wiosnę misyjną w Kościele.
W multimedialnym rozwinięciu tej intencji papież powiedział:
Dzisiaj potrzebny jest nowy impuls do działalności misyjnej Kościoła, aby stawić czoła wyzwaniu głoszenia Jezusa, Jego śmierci i zmartwychwstania.
Dotarcie do peryferii - do siedlska ludzkiego, kulturowego i religijnego wciąż obcego Ewangelii: tak nazywamy missio ad gentes.
Musimy także pamiętać, że duszą misji Kościoła jest modlitwa.
W tym niezwykłym miesiącu misyjnym módlmy się, aby Duch Święty zapoczątkował nową wiosnę misyjną dla wszystkich ochrzczonych i posłanych przez Kościół Chrystusa.
2. Aktualności duszpasterskie
a. Msze św. wspólnie zamówione :
7.10. (niedziela) godz. 18.30 – w intencji dziękczynnej za otrzymane łaski za przyczyną M.B. Królowej Różańca Św. i za Żywy Różaniec w naszej parafii z prośbą o jego rozwój i nieustającą opiekę Maryi dla modlących się w Różach Różańcowych, a dla Zmarłych – o radość życia w niebie – od Róż Różańcowych
8.10. (wtorek) godz. 18.30 – w intencji dziękczynnej za otrzymane łaski, z prośbą o Boże błogosławieństwo oraz opiekę M. Bożej i św. Teresy od Dzieciątka Jezus, Patronki Róży VII, a dla Zmarłych – o radość wieczną – od Róży VII
11.10 (piątek) godz. 7.00 – o radość wieczną dla ś.p. Józefa Franczaka – od parafian
13.10 (niedziela) godz. 10.30 – w intencji dziękczynnej za posługę w naszej parafii ks. Łukasza Wielochy z prośbą o potrzebne Księdzu łaski, Dary Ducha Świętego oraz opiekę M. Bożej i św. Łukasza w służbie P. Jezusowi i Kościołowi z okazji Imienin – od parafian
13.10 ( niedziela) godz. 17.00 – w intencji Krucjaty Jednej Intencji: „By Maryja była bardziej znana i miłowana; by Jej Wezwanie z Fatimy poznał i wypełnił świat” – od Róż Różańcowych
18.10 (piątek) godz. 7.00 –w intencji ks. Łukasza Wielochy (jak 13.10. godz. 10.30) w Dniu Imienin- od Róż Różańcowych
24.10 (czwartek) godz. 18.30 – w intencji dziękczynnej za Dzieło Żywego Różańca w Polsce, też w naszej parafii, z prośbą o rozwój tego Dzieła i szybkie wyniesienie na ołtarze Sługi Bożej Pauliny Jaricot- od Róż Różańcowych
26.10. (sobota) godz. 7.00 – w intencji ś.p. Zofii Dębskiej -od Róży II
3.11. (niedziela) godz. 7.30 – w intencji Zmarłych z Róż Różańcowych – od Róż Różańcowych
b. z kalendarza liturgicznego
- 7.10 (poniedziałek) – Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, Patronki Róży I
- 20.10 (niedziela) – Uroczystość św. Jana Kantego, kapłana, głównego patrona archidiecezji krakowskiej i patrona naszej parafii
- 22.10 (wtorek) – Wspomnienie św. Jana Pawła II, papieża
- 1.11 (piątek) – Uroczystość Wszystkich Świętych
- 2.11 (sobota) – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych
c. Możliwość uzyskania odpustu zupełnego dla członków Żywego Różańca, po spełnieniu wymaganych do tego warunków: 7.10 (poniedziałek) we Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej.
d. 23.09. br odbyło się spotkanie Parafialnej Rady Żywego Różańca. Wzięło w nim udział pięciu zelatorów. Omówiono kilka spraw, w tym m.in. : aktualny stan członków w poszczególnych Różach (cieszy fakt, że Róża I Męska ma „nadkomplet” i myśli o założeniu „Płatka Róży”), uzgodniono termin spotkania członkiń Róży II w celu wyboru nowej zelatorki, włączenie się Róż w przeżywanie Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego oraz możliwość zaprenumerowania „Różańca” przez poszczególne Róże.
e. W dniu 27.09.br. Barbara Kowalczyk złożyła na ręce ks. Proboszcza pisemną rezygnację z funkcji „łącznika” między ks. Proboszczem a zelatorami oraz z dotychczasowych prac dla Róż Różańcowych.
f. 28.09 br. Ok. 40 osób z naszej wspólnoty różańcowej udało się do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, by uczestniczyć w X Pielgrzymce Żywego Różańca Archidiecezji Krakowskiej. Na początku licznie zebranych powitał kustosz Sanktuarium ks. Zbigniew Bielas. Był wikarym w Sanktuarium M.Bożej w Ludźmierzu, gdy w 1997r. św. Jan Paweł II prowadząc modlitwę różańcową podkreślił wielkie przywiązanie Polaków do tej modlitwy. Później Ojciec Święty udał się do Łagiewnik do P. Jezusa Miłosiernego i św. S. Faustyny. Podobnie dziś, po 22 latach, członkowie Żywego Różańca trwając na modlitwie różańcowej przybyli do Łagiewnik na jubileuszową pielgrzymkę.
Wysłuchaliśmy konferencji wygłoszonej przez krajowego moderatora Żywego Różańca, ks. Jacka Gancarka. Prelegent przypomniał postać św. Dominika, św. Alana de Roche i 15 obietnic M. Bożej dla odmawiających różaniec, św. Ludwika Marię Grignon de Montfort i S.B. Paulinę Jaricot z jej pragnieniem, by różaniec uczynić modlitwą wszystkich. Podkreślił, że tam, gdzie jest różaniec tam nie może zabraknąć modlitwy za misje. Przekazał nam radosną wiadomość: uznano cud za przyczyną założycielki Żywego Różańca więc jest coraz bliżej do jej beatyfikacji.
Odmówiliśmy tajemnice chwalebne Różańca Świętego. Mszy św. przewodniczył ks. bp Jan Zając. W homilii, na wstępie zaznaczył, że członkowie Żywego Różańca, przeżywający nieustannie duchową pielgrzymkę prowadzącą od tajemnicy Wcielenia Syna Bożego do ukoronowania N.M. Panny w niebie, przybyli w pielgrzymce do tutejszego Sanktuarium, na miejsce łaski, gdzie wierni znajdują oczyszczenie z grzechów i umocnienie w dalszej drodze życia. Ks. Biskup powiedział też: „Wszyscy jesteśmy w szkole Jezusa, który odsłania przed nami tajemnice swej męki i swego zmartwychwstania, i wszyscy jesteśmy w szkole Maryi, która nam przewodzi na drogach wiary, rozważania słów Jezusa i wiernego trwania przy Nim. Mówiąc o Nadzwyczajnym Miesiącu Misyjnym, przypomniał S.B. Paulinę Jaricot, która najpierw, wspierając misjonarzy, przyczyniła się do powstania Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary i później Papieskich Dzieł Misyjnych, a potem z Bożego natchnienia założyła Żywy Różaniec, którego członkowie modlili się za misje i składali na nie drobne ofiary. Przed końcowym błogosławieństwem ks. Biskup wręczył listy dziękczynne dla zelatorów, którzy posługują ponad 25 lat. W naszej wspólnocie są zelatorki: Władysława Tekiela i Anna Wiśniewska, które posługują już 36 lat. W ich imieniu te listy odebrał ks. Proboszcz, który wraz z innymi opiekunami Róż Różańcowych razem z ks. Biskupem sprawował Mszę św. w intencji róż w naszej parafii
Wysłuchaliśmy konferencji wygłoszonej przez krajowego moderatora Żywego Różańca, ks. Jacka Gancarka. Prelegent przypomniał postać św. Dominika, św. Alana de Roche i 15 obietnic M. Bożej dla odmawiających różaniec, św. Ludwika Marię Grignon de Montfort i S.B. Paulinę Jaricot z jej pragnieniem, by różaniec uczynić modlitwą wszystkich. Podkreślił, że tam, gdzie jest różaniec tam nie może zabraknąć modlitwy za misje. Przekazał nam radosną wiadomość: uznano cud za przyczyną założycielki Żywego Różańca więc jest coraz bliżej do jej beatyfikacji.
Odmówiliśmy tajemnice chwalebne Różańca Świętego. Mszy św. przewodniczył ks. bp Jan Zając. W homilii, na wstępie zaznaczył, że członkowie Żywego Różańca, przeżywający nieustannie duchową pielgrzymkę prowadzącą od tajemnicy Wcielenia Syna Bożego do ukoronowania N.M. Panny w niebie, przybyli w pielgrzymce do tutejszego Sanktuarium, na miejsce łaski, gdzie wierni znajdują oczyszczenie z grzechów i umocnienie w dalszej drodze życia. Ks. Biskup powiedział też: „Wszyscy jesteśmy w szkole Jezusa, który odsłania przed nami tajemnice swej męki i swego zmartwychwstania, i wszyscy jesteśmy w szkole Maryi, która nam przewodzi na drogach wiary, rozważania słów Jezusa i wiernego trwania przy Nim. Mówiąc o Nadzwyczajnym Miesiącu Misyjnym, przypomniał S.B. Paulinę Jaricot, która najpierw, wspierając misjonarzy, przyczyniła się do powstania Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary i później Papieskich Dzieł Misyjnych, a potem z Bożego natchnienia założyła Żywy Różaniec, którego członkowie modlili się za misje i składali na nie drobne ofiary. Przed końcowym błogosławieństwem ks. Biskup wręczył listy dziękczynne dla zelatorów, którzy posługują ponad 25 lat. W naszej wspólnocie są zelatorki: Władysława Tekiela i Anna Wiśniewska, które posługują już 36 lat. W ich imieniu te listy odebrał ks. Proboszcz, który wraz z innymi opiekunami Róż Różańcowych razem z ks. Biskupem sprawował Mszę św. w intencji róż w naszej parafii
g. 30.09 br. miało miejsce spotkanie ks. Proboszcza z członkiniami Róży II. Przyszły tylko 3 Panie. Zelatorki nie wybrano, a co dalej z Różą II zdecyduje w najbliższym czasie ks. Proboszcz.
h. Papież Franciszek ogłosił październik 2019 Nadzwyczajnym Miesiącem Misyjnym, by uczcić setną rocznicę ogłoszenia Listu Apostolskiego Maximum illud papieża Benedykta XV z 30 listopada 1919r. Mottem tego Miesiąca będą słowa: „Ochrzczeni i posłani. Kościół Chrystusa z misją w świecie”.
Kościół odczuwa dziś wielką potrzebę ewangelizacji przez odnowienie korzeni swej własnej wiary i głoszenie Jezusa tym, którzy Go jeszcze nie spotkali. Gorącym pragnieniem Ojca Świętego jest, by ten miesiąc przyczynił się do rozbudzenia świadomości misji „ad gentes” w sercu każdego ochrzczonego człowieka i podjęcia z nową energią misyjnego zaangażowania.
Niech więc będzie on dla każdego z nas intensywnym i owocnym czasem modlitwy, świadectwa, formacji oraz misyjnego miłosierdzia. Papież chce, byśmy w tym czasie sami stali się misjonarzami, wykorzystując każdą okazję do dzielenia się radością wiary.
Kościół odczuwa dziś wielką potrzebę ewangelizacji przez odnowienie korzeni swej własnej wiary i głoszenie Jezusa tym, którzy Go jeszcze nie spotkali. Gorącym pragnieniem Ojca Świętego jest, by ten miesiąc przyczynił się do rozbudzenia świadomości misji „ad gentes” w sercu każdego ochrzczonego człowieka i podjęcia z nową energią misyjnego zaangażowania.
Niech więc będzie on dla każdego z nas intensywnym i owocnym czasem modlitwy, świadectwa, formacji oraz misyjnego miłosierdzia. Papież chce, byśmy w tym czasie sami stali się misjonarzami, wykorzystując każdą okazję do dzielenia się radością wiary.
i. 13.10 obchodzimy XIX Dzień Papieski pod hasłem: „Wstańcie, chodźmy!”. Wspomagając Fundację Dzieło Nowego Tysiąclecia, tworzymy żywy pomnik św. Jana Pawła II
j. Inicjatywy modlitewne
• 24.10 (czwartek) – VIII Ogólnopolski dzień modlitwy Żywego Różańca. Tego dnia członkowie Żywego różańca w naszym kraju zgromadzą się w swoich parafialnych kościołach na nabożeństwie różańcowym i w duchowej łączności będą trwać na adoracji i modlitwie różańcowej dziękując za dzieło Żywego Różańca w Polsce i prosząc o beatyfikację Sługi Bożej Pauliny Jaricot, także polecając dzieło ewangelizacji i misjonarzy.
• 24.10 (czwartek) – VIII Ogólnopolski dzień modlitwy Żywego Różańca. Tego dnia członkowie Żywego różańca w naszym kraju zgromadzą się w swoich parafialnych kościołach na nabożeństwie różańcowym i w duchowej łączności będą trwać na adoracji i modlitwie różańcowej dziękując za dzieło Żywego Różańca w Polsce i prosząc o beatyfikację Sługi Bożej Pauliny Jaricot, także polecając dzieło ewangelizacji i misjonarzy.
24.10 godz. 17.45 – Różaniec
godz. 18.30 - Msza św.
Zróbmy wszystko, by tego dnia nie zabrakło nas w kościele na wspólnej modlitwie!
godz. 18.30 - Msza św.
Zróbmy wszystko, by tego dnia nie zabrakło nas w kościele na wspólnej modlitwie!
• Wielka Nowenna Różańcowa
Ks. I. Kłopotowski (1866-1931), będąc w Lublinie opiekunem kółek różańcowych, dostrzegł pilną potrzebę specjalnego pisma dla nich. Pomysł zrealizował po przeniesieniu się do Warszawy. Przedstawiając cele nowego czasopisma, pisał w pierwszym numerze ze stycznia 1909r. : „Przez „Kółko Różańcowe” pragniemy nauczyć dobrego odmawiania Różańca Świętego, wpływać, aby go wszyscy pobożni choćby codziennie odmawiali i żeby wreszcie Bractwa Różańcowe i Kółka Żywego Różańca, bogate miłością Bożą i bliźniego, potrafiły zrobić wiele, wiele dobrego dla swojej duszy i dla dusz tych, z którymi żyją i codziennie obcują.
W „Kółku Różańcowym” było pięć zasadniczych działów: intencja miesięczna, święci, nauki św. Franciszka, życie P. Jezusa oraz listy do redakcji. Liczne podziękowania dowodziły, że miesięcznik podobał się czytelnikom oraz kapłanom opiekującym się kółkami różańcowymi.
Misję propagowania różańca widział bardzo szeroko: „Różaniec Święty, to książka do nabożeństwa, a każdy katolik, który zna katechizm potrafi się na tej książce pięknie modlić, choćby nie umiał czytać ani pisać. To książka do nabożeństwa dla wszystkich bez różnicy wieku i stanu.”
Ks. I. Kłopotowski pozostawił wspomnienie o tym, jak Różaniec pomógł mu wyspowiadać ciężko chorego człowieka. Początkowo chory nie chciał się spowiadać, rzucał się w konwulsjach. Wtedy ksiądz zaproponował rodzinie, by odmówili wspólnie różaniec. Podczas modlitwy choru uspokoił się, a gdy skończyli, wyspowiadał się, ucałował krzyż i w parę chwil później zmarł.
Pismo ukazywało się do II wojny światowej. W 1945 r. zostało wznowione przez siostry loretanki, ale wkrótce komuniści zakazali jego wydawania. Od 1995 r. znowu ukazuje się pt. „Różaniec”.
UWAGA! : Gdyby ktoś chciał zaprenumerować lub tylko czytać i przekazać dalej „Różaniec” proszony jest o powiadomienie swojego zelatora.
Ks. I. Kłopotowski (1866-1931), będąc w Lublinie opiekunem kółek różańcowych, dostrzegł pilną potrzebę specjalnego pisma dla nich. Pomysł zrealizował po przeniesieniu się do Warszawy. Przedstawiając cele nowego czasopisma, pisał w pierwszym numerze ze stycznia 1909r. : „Przez „Kółko Różańcowe” pragniemy nauczyć dobrego odmawiania Różańca Świętego, wpływać, aby go wszyscy pobożni choćby codziennie odmawiali i żeby wreszcie Bractwa Różańcowe i Kółka Żywego Różańca, bogate miłością Bożą i bliźniego, potrafiły zrobić wiele, wiele dobrego dla swojej duszy i dla dusz tych, z którymi żyją i codziennie obcują.
W „Kółku Różańcowym” było pięć zasadniczych działów: intencja miesięczna, święci, nauki św. Franciszka, życie P. Jezusa oraz listy do redakcji. Liczne podziękowania dowodziły, że miesięcznik podobał się czytelnikom oraz kapłanom opiekującym się kółkami różańcowymi.
Misję propagowania różańca widział bardzo szeroko: „Różaniec Święty, to książka do nabożeństwa, a każdy katolik, który zna katechizm potrafi się na tej książce pięknie modlić, choćby nie umiał czytać ani pisać. To książka do nabożeństwa dla wszystkich bez różnicy wieku i stanu.”
Ks. I. Kłopotowski pozostawił wspomnienie o tym, jak Różaniec pomógł mu wyspowiadać ciężko chorego człowieka. Początkowo chory nie chciał się spowiadać, rzucał się w konwulsjach. Wtedy ksiądz zaproponował rodzinie, by odmówili wspólnie różaniec. Podczas modlitwy choru uspokoił się, a gdy skończyli, wyspowiadał się, ucałował krzyż i w parę chwil później zmarł.
Pismo ukazywało się do II wojny światowej. W 1945 r. zostało wznowione przez siostry loretanki, ale wkrótce komuniści zakazali jego wydawania. Od 1995 r. znowu ukazuje się pt. „Różaniec”.
UWAGA! : Gdyby ktoś chciał zaprenumerować lub tylko czytać i przekazać dalej „Różaniec” proszony jest o powiadomienie swojego zelatora.
• Krucjata Jednej Intencji
Jest jeszcze czwarty, istotny powód praktykowania nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca: ratowanie Polski przed wojną.
W Fatimie Maryja zapowiedziała, że przybędzie ustanowić nabożeństwo, aby zapobiec wojnie, która wybuchnie, „jeśli się nie przestanie obrażać Boga.” Ludzie nie spełnili prośby M. Bożej i wojna wybuchła. Ale nie objęła Portugalii. W 1938 r. arcybiskupi, biskupi i kapłani zawierzyli swój kraj Niepokalanemu Sercu Maryi, a 13.09.1939r. biskup diecezji Leiria, do której należy Fatima, zatwierdził nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Są tacy, którzy uważają, że to nie miało żadnego wpływu na uratowanie Portugalii przed wojną. Nam wiara nakazuje rozważyć także przeciwną interpretację.
Obecnie Boga obraża się o wiele bardziej niż w latach 30-tych ub. stulecia i wydaje się, że światu grozi kolejna wojna. Polityka Rosji staje się coraz bardziej niebezpieczna i należy jej się obawiać. Rozbudowa naszej armii i bazy amerykańskie w Polsce są potrzebne, ale dużo ważniejsze jest odprawianie nabożeństwa pierwszosobotniego. Ono może najlepiej ochronić Polskę przed wojną.
Wojny są skutkiem grzechów, które popełniamy. Odprawianie pierwszych sobót ma na celu ratowanie ludzi przed niszczeniem sumień, nazywaniem grzechu wolnością, przed laicyzacją, zanikaniem poczucia sacrum; przed tym wszystkim, co obraża Boga i Matkę Najświętszą oraz zagraża zbawieniu.
W Fatimie M. Boża mówi o nawróceniu. Jednak musimy zacząć od siebie. Spełnianie warunków nabożeństwa pomoże nam wzrastać w miłości do Pana Jezusa i Jego Matki. Sama M. Boża powiedziała o tym do Łucji: „Jezus chce posłużyć się Tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali.”
3. Z życia S.B. Pauliny Jaricot – ciąg dalszy.
Wraz z tak wyraźną przemianą dotychczasowego życia, Paulina doświadczała przemiany duchowej. Odbyła spowiedź generalną z okresu od I Komunii św. Stwórca całkowicie zawładnął jej sercem. Szukała Go wszędzie: w kwiatach, w liściach drzew, w gwiazdach i księżycu. Kochała ciszę , bo wtedy mogła z Nim rozmawiać. Chciała wszystko czynić na Jego chwałę. Nie wiedziała jeszcze wtedy, czego Bóg od niej pragnie. Rozeznawała Jego wolę, a w duszy słyszała głos: „Bóg chce, byś przyczyniła się do Jego chwały! Jesteś przeznaczona do wypełnienia Jego planów.”
Paulina nie odczuwała powołania do życia w zakonie, ale z miłości do P. Boga postanowiła ofiarować Mu swoją wolność i wstąpić do zakonu. Aby przełamać swój strach przed życiem w zamknięciu, udała się na ceremonię obłóczyn, w czasie której usłyszała: „Nie tu jest twoje miejsce.” Wzięła więc na świadka M. Bożą i złożyła prywatny ślub czystości. Uroczyście przyrzekła P. Jezusowi, że nigdy nie będzie miała innego małżonka poza Nim. Jako małżonka Chrystusa poczuła się ogromnie szczęśliwa. Usłyszała też w sercu: „Jestem Jezus, poznaj mój głos.” „Wybranek” Pauliny polecił jej, by oddała się duchowemu kierownictwu dotychczasowego spowiednika, który poprowadzi ją drogą wiodącą do życia wiecznego. Posłuchała rady i szybko zauważyła efekty duchowego kierownictwa.
Rozpoczęła odwiedzanie lyońskich biedaków, bo jak wyznała: „Pan Jezus wzywał mnie, aby Go naśladować w niesieniu ulgi chorym, których On tak bardzo umiłował.” Ubierając się tak, jak oni, nie dopuściła, aby udzielanie jałmużny mogło mieć miejsce bez okazania ubogim właściwego im szacunku. Swoją postawą potwierdzała zasadę, że „oni, przyjmując naszą jałmużnę, czynią nam honor”.
Jednocześnie wśród robotnic ze swojej dzielnicy gromadziła dziewczęta w swoim wieku, które podzielając jej ideały, rozpoczęły wraz z nią życie pobożne i aktywne. Znalazła ich wiele, całkowicie oddanych, zawsze gotowych stawić się wszędzie, gdzie Pan je potrzebuje. Wraz z nimi objęła opieką chorych w hospicjum, niemowlęta porzucone w przedsionkach kościołów, dzieci ulicy, którym zapewniały podstawowe wykształcenie, także młode prostytutki.
Rodzeństwo na próżno starało się powstrzymać Paulinę od tak aktywnego życia, gdyż jej zdrowie znowu zaczęło szwankować: cierpiała na niewydolność oddechową. W 1819 r. podejrzewano nawet, że ma gruźlicę.
W odpowiedzi na zadane przez rewolucję francuską rany duchowe, a zwłaszcza na ciągłe znieważanie P. Boga, Paulina zgromadziła dziewczęta w stowarzyszenie, które nazwała Wynagrodzicielkami lekceważonego i znieważanego Serca Jezusa, prosząc je o zadośćuczynienie uczynkami. To właśnie Wynagrodzicielki dały początek Dziełu Rozkrzewiania Wiary.
Z książeczki : „Myśli Pauliny Jaricot na każdy dzień”
7.10 – „Istotą różańca jest zaprzęganie naszego umysłu do rozważania życia Jezusa i Maryi, a w następstwie tego do jednoczenia naszego serca przez miłość z godnymi podziwu postawami ich Najświętszych Serc.”
Jest jeszcze czwarty, istotny powód praktykowania nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca: ratowanie Polski przed wojną.
W Fatimie Maryja zapowiedziała, że przybędzie ustanowić nabożeństwo, aby zapobiec wojnie, która wybuchnie, „jeśli się nie przestanie obrażać Boga.” Ludzie nie spełnili prośby M. Bożej i wojna wybuchła. Ale nie objęła Portugalii. W 1938 r. arcybiskupi, biskupi i kapłani zawierzyli swój kraj Niepokalanemu Sercu Maryi, a 13.09.1939r. biskup diecezji Leiria, do której należy Fatima, zatwierdził nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Są tacy, którzy uważają, że to nie miało żadnego wpływu na uratowanie Portugalii przed wojną. Nam wiara nakazuje rozważyć także przeciwną interpretację.
Obecnie Boga obraża się o wiele bardziej niż w latach 30-tych ub. stulecia i wydaje się, że światu grozi kolejna wojna. Polityka Rosji staje się coraz bardziej niebezpieczna i należy jej się obawiać. Rozbudowa naszej armii i bazy amerykańskie w Polsce są potrzebne, ale dużo ważniejsze jest odprawianie nabożeństwa pierwszosobotniego. Ono może najlepiej ochronić Polskę przed wojną.
Wojny są skutkiem grzechów, które popełniamy. Odprawianie pierwszych sobót ma na celu ratowanie ludzi przed niszczeniem sumień, nazywaniem grzechu wolnością, przed laicyzacją, zanikaniem poczucia sacrum; przed tym wszystkim, co obraża Boga i Matkę Najświętszą oraz zagraża zbawieniu.
W Fatimie M. Boża mówi o nawróceniu. Jednak musimy zacząć od siebie. Spełnianie warunków nabożeństwa pomoże nam wzrastać w miłości do Pana Jezusa i Jego Matki. Sama M. Boża powiedziała o tym do Łucji: „Jezus chce posłużyć się Tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali.”
3. Z życia S.B. Pauliny Jaricot – ciąg dalszy.
Wraz z tak wyraźną przemianą dotychczasowego życia, Paulina doświadczała przemiany duchowej. Odbyła spowiedź generalną z okresu od I Komunii św. Stwórca całkowicie zawładnął jej sercem. Szukała Go wszędzie: w kwiatach, w liściach drzew, w gwiazdach i księżycu. Kochała ciszę , bo wtedy mogła z Nim rozmawiać. Chciała wszystko czynić na Jego chwałę. Nie wiedziała jeszcze wtedy, czego Bóg od niej pragnie. Rozeznawała Jego wolę, a w duszy słyszała głos: „Bóg chce, byś przyczyniła się do Jego chwały! Jesteś przeznaczona do wypełnienia Jego planów.”
Paulina nie odczuwała powołania do życia w zakonie, ale z miłości do P. Boga postanowiła ofiarować Mu swoją wolność i wstąpić do zakonu. Aby przełamać swój strach przed życiem w zamknięciu, udała się na ceremonię obłóczyn, w czasie której usłyszała: „Nie tu jest twoje miejsce.” Wzięła więc na świadka M. Bożą i złożyła prywatny ślub czystości. Uroczyście przyrzekła P. Jezusowi, że nigdy nie będzie miała innego małżonka poza Nim. Jako małżonka Chrystusa poczuła się ogromnie szczęśliwa. Usłyszała też w sercu: „Jestem Jezus, poznaj mój głos.” „Wybranek” Pauliny polecił jej, by oddała się duchowemu kierownictwu dotychczasowego spowiednika, który poprowadzi ją drogą wiodącą do życia wiecznego. Posłuchała rady i szybko zauważyła efekty duchowego kierownictwa.
Rozpoczęła odwiedzanie lyońskich biedaków, bo jak wyznała: „Pan Jezus wzywał mnie, aby Go naśladować w niesieniu ulgi chorym, których On tak bardzo umiłował.” Ubierając się tak, jak oni, nie dopuściła, aby udzielanie jałmużny mogło mieć miejsce bez okazania ubogim właściwego im szacunku. Swoją postawą potwierdzała zasadę, że „oni, przyjmując naszą jałmużnę, czynią nam honor”.
Jednocześnie wśród robotnic ze swojej dzielnicy gromadziła dziewczęta w swoim wieku, które podzielając jej ideały, rozpoczęły wraz z nią życie pobożne i aktywne. Znalazła ich wiele, całkowicie oddanych, zawsze gotowych stawić się wszędzie, gdzie Pan je potrzebuje. Wraz z nimi objęła opieką chorych w hospicjum, niemowlęta porzucone w przedsionkach kościołów, dzieci ulicy, którym zapewniały podstawowe wykształcenie, także młode prostytutki.
Rodzeństwo na próżno starało się powstrzymać Paulinę od tak aktywnego życia, gdyż jej zdrowie znowu zaczęło szwankować: cierpiała na niewydolność oddechową. W 1819 r. podejrzewano nawet, że ma gruźlicę.
W odpowiedzi na zadane przez rewolucję francuską rany duchowe, a zwłaszcza na ciągłe znieważanie P. Boga, Paulina zgromadziła dziewczęta w stowarzyszenie, które nazwała Wynagrodzicielkami lekceważonego i znieważanego Serca Jezusa, prosząc je o zadośćuczynienie uczynkami. To właśnie Wynagrodzicielki dały początek Dziełu Rozkrzewiania Wiary.
Z książeczki : „Myśli Pauliny Jaricot na każdy dzień”
7.10 – „Istotą różańca jest zaprzęganie naszego umysłu do rozważania życia Jezusa i Maryi, a w następstwie tego do jednoczenia naszego serca przez miłość z godnymi podziwu postawami ich Najświętszych Serc.”
4. Pielgrzymki
• 12.10 (sobota) – Kalwaria. W programie: droga krzyżowa w krużgankach (polecać będziemy szczególnie naszą Ojczyznę i prosić o mądrość i światło Ducha Świętego dla Polaków, aby roztropnie głosując powierzyli losy naszej Ojczyzny osobom szanującym wartości chrześcijańskie i żyjącym według przykazań Bożych), czas wolny, godz. 12.00 – Msza św. i spotkanie z ks. Grzegorzem Wichrem oraz niespodzianka.
Wyjazd: godz. 9.30, powrót: ok. godz. 15.30, koszt: 30 zł.
• 12.10 (sobota) – Kalwaria. W programie: droga krzyżowa w krużgankach (polecać będziemy szczególnie naszą Ojczyznę i prosić o mądrość i światło Ducha Świętego dla Polaków, aby roztropnie głosując powierzyli losy naszej Ojczyzny osobom szanującym wartości chrześcijańskie i żyjącym według przykazań Bożych), czas wolny, godz. 12.00 – Msza św. i spotkanie z ks. Grzegorzem Wichrem oraz niespodzianka.
Wyjazd: godz. 9.30, powrót: ok. godz. 15.30, koszt: 30 zł.
W związku z moją rezygnacją z dotychczas podejmowanych prac dla Róż Różańcowych, pielgrzymka do Kalwarii będzie ostatnią, jaką organizuję. Dlatego tym goręcej na nią zapraszam.Także niniejszy Informator jest ostatnim, jaki zredagowałam. Wszystkim Czytelnikom dziękuję za lekturę tego numeru i poprzednio wydanych, za cenne uwagi i życzliwe słowa. Szczęść Boże.