Róg Balickiej i Armii Krajowej. Skrawek zaoranej, obsianej trawą ziemi z ukrytym wewnątrz, zaczopowanym, kilkudziesięciometrowym odwiertem  głębinowym w poszukiwaniu czystej, zdrowej wody. Wprawdzie pojawiła się w odwiercie, miała odpowiednie ciśnienie, niestety była niedopuszczalnie zasolona.  Tutaj nie pojawi się oczekiwana studnia. 
          Znużony, spocony, spragniony człowiek spotkany przy studni. Wypełniony, lecz pozostawiony dzban.  Przyniesiony, niespożyty chleb. Każdy z tych obrazów można uczyć się rozumieć po Bożemu. Jak śmierć, która jest spotkaniem z Bogiem. Jak to, że nie ma nieszczęścia, za to czasem jest cierpienie. I to, że cierpienie najczęściej jest ... dojrzewaniem. 

        W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu». J 4,13-14 w przekładzie Biblii Tysiąclecia