Ostatnio dokonywało się wiele spraw nie cierpiących zwłoki ale o tym nie możemy zapopomnieć. Na to musi znaleźć się czas.

        I. Papieska intencja modlitwy

       Rzutem na taśmę przypomnijmy sobie iż w lutym Franciszek poprosił nas, byśmy się modlili:

       W intencji zakonnic i innych kobiet konsekrowanych ‐ dziękując im za ich misję i odwagę ‐ aby nadal odkrywały nowe odpowiedzi w obliczu wyzwań naszych czasów.



         W spocie multimedialnym rozwijającym zamysł Jego propozycji modlitwy papież powiedział: 

        Czy naprawdę wiemy wszystko o tym, co siostry zakonne oraz kobiety konsekrowane robią w Kościele? Bez nich nie można zrozumieć Kościoła. Są one nie tylko katechetkami, teolożkami czy towarzyszkami duchowymi, ale także orędowniczkami ubogich, osób zepchniętych na margines, wszystkich tych, którzy są zniewoleni przez handlarzy ludźmi.
         Oby nadal znajdowały nowe odpowiedzi na wyzwania współczesności. Bądźmy im wdzięczni za to, kim są, co robią i jak to robią. W tym miesiącu w sposób szczególny będziemy się modlić za siostry zakonne i kobiety konsekrowane. Czym byłby Kościół bez sióstr zakonnych i świeckich konsekrowanych? Bez nich nie można zrozumieć Kościoła. Zachęcam wszystkie kobiety konsekrowane do rozeznania i wyboru tego, co jest odpowiednie dla ich misji w obliczu wyzwań świata, w którym żyjemy. Wzywam je do kontynuowania pracy i wspierania ubogich, osób zepchniętych na margines, wszystkich tych, którzy są zniewoleni przez handlarzy ludźmi; szczególnie proszę je o zaangażowanie w tej sprawie. I módlmy się, aby jako katechetki, teolożki, towarzyszki duchowe potrafiły ukazywać piękno Bożej miłości i współczucia. Zachęcam je do walki, gdy w niektórych przypadkach są niesprawiedliwie traktowane, nawet w Kościele; gdy ich służba, tak wielka, jest sprowadzana do służalczości. Czasem przez ludzi Kościoła. Nie zniechęcajcie się. W dalszym ciągu ukazujcie dobroć Boga poprzez dzieła apostolskie, które wykonujecie. Ale przede wszystkim przez świadectwo konsekracji.
        Dziękuję Wam za to kim jesteście, za to, co robicie i jak to robicie.

         II. Z nauczania papieskiego o różańcu List Apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II Rosarium Virginis Mariae o Różańcu Świętym, 27

          Obawiamy się z dziećmi chrzczonymi, żeby odrobina wody wylewana na ich głowę podczas chrztu nie była zbyt chlodna, nie wystraszyła dzieci, nie skłoniła ich do płaczu. Z drugiej jednak strony dla naszego ciała odbierającego rzeczywistość zmysłami ma znaczenie, że symbolem, materią sakramentalną jest właśnie woda, która czyści, obmywa i poi, daje życie jak łaska sakramentu chrztu.
          Ostatnio przyglądałem się z bliska bierzmowanym podchodzącym do namaszczenia udzielanego przez biskupa. Mieli opór podejścia. byli nieśmiali. A przecież podchodzili do namaszczenia Krzyżmem Świętym, którego jednym ze składników jest oliwa. Oliwa w Biblii to znak wybraństwa, pośredniczenia między Bogiem i ludźmi, zamożności, radości. Jakby Bóg mówił do bierzmowanych w tym obrzędzie: nie obawiaj się, podejdź odważnie blisko mnie...nie oglądaj się na innych i nie kryj się za innymi...tak, tak to o Ciebie chodzi, Ciebie wybieram i uzdalniam, Ciebie uposażam męstwem, mądrością, umiejetnością, otwartością na przyjęcie rady i gotowością do udzielania rady. Nie ociągaj się, chodź  prędko. 
         Materialne symbole mają znaczenie w budzeniu naszej wiary. Są widzialnymi znakami niewidzialnie działającej łaski. Angażują ciało w drodze do łączności osoby modlącego się z Bogiem, do jej duchowego rozwoju.
           Podobnie z różańcem. Gdy go odmawiamy, gdy powtarzamy po wielekroć biblijną formułę modlitewną - poryw naszej duszy stapia się z rytmicznym zaangażowaniem naszego ciała. Zaczynamy rozumieć i odczuwać, że powtarzana modlitwa pozwala żyć naszej duszy, jak powtarzany oddech podtrzymuje przy życiu nasze ciało.
       Tlen daje życie ciału a przyzywany Jezus daje życie duszy.
      O tym pisze Ojciec Święty w 27. punkcie listu o różańcu. Różaniec nie jest może szczytem zjednoczenia z Bogiem w modlitwie, ale pozwala zdyscyplinować i skupić ciało, by w łączności z duszą otworzyło się na Boga. By modląca się różańcem osoba miała wyczucie obecnego Boga.

          III. Aktualności. 

         1. W lutym za aktualizację gabloty odpowiada p. Mariola Kubicz, zelatorka róży I, żeńskiej pod patronatem św. Rity.

         2. Dyżur różańcowy w poszczególne wieczory środowe w lutym i w marcu podjemą następujące róże:

Data	Róża	Zelatorka	Część Różańca
9 lutego 2022	V, św. Jadwigi Królowej	p. Ewa Kempa	Chwalebna
16 lutego 2022	VI , św. Faustyny	p. Barbara Kowalczyk	Radosna
23 lutego 2022	VII, św. Teresy od Dzieciątka Jezus	p. Katarzyna Maciaszkiewicz	Światła
2 marca 2022	VIII, św. Ojca Pio	p. Barbara Kowalczyk	Bolesna
9 marca 2022	IX, św. Kazimierza Królewicza	p. Stanisław Gil	Chwalebna

       3. Niestety nie stwierdziliśmy żadnego zainteresowania róż różańcowych pielgrzymką do Lyonu na beatyfikację Sługi Bożej Pauliny Jaricot w maju br. Nie będziemy więc organizować parafialnego wyjazdu. Jedyna osoba, która była zainteresowana wyjazdem, należąca do parafii św. Antoniego została skierowana bezpośrednio do biura pielgrzymkowego w celu opracowania szczegółów wyjazdu. 

         4. Prosimy o modlitwę w intencji dobrego przygotowania do przeżycia Wielkiego Postu, jako czasu nawrócenia, o pokój na świecie, o dobre przygotowanie do bierzmowania i o odwagę życia z wiary dla młodych z naszej parafii, którzy tuż po Popielcu mają przyjąć sakrament dojrzałości chrześcijańskiej. 

       5. Jeśli ktoś miałby uwagi dotyczące czasu trwania naszyhc spotkań formacyjnych, prosimy o uwagi bezpośrednio do moderatora parafialnego przygotowującego zmianki. Jednocześnie informujemy, że możliwość skorzystania z ubikacji istnieje na każdym poziomie kompleksu kościelnego w czasie trwania zmianki. Nie trzeba też uczestniczyć we wszystkich formach modlitwy w niedzielny poranek. Można w pierwszą niedzielę miesiąca opuścić godzinki i zaśpiewać je samemu w domu. Należy rozumieć, że pół godziny formacji na miesiąc to nie jest przytłaczająca ilość. 

       IV. Wyczytane w Różańcu. 

       Powoziliście kiedyś zaprzęgiem? Powoziliście zaprzęgiem wyposażonym w: sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie? Z pewnością powoziliście. Działo się tro wtedy, kiedy stawialiście w życiu na roztropność, czyli na woźnicę cnót. Nie bójcie się kolejny raz dosiąść tego ognistego rydwanu. Przeczytajcie artykuł o. dra Andrzeja Bielata, dominikanina pt. Roztropność woźnicą cnót i inne atrykuły Różańcu z lutego br.