Pomyślmy o pustce pojawiającej się w naszym życiu, która złudnie ukazuje nam je jako pozbawione darów. Wspomnijmy chwile gaśnięcia dynamiki duchowej, poczucia wyniszczenia, chwile uwiądu, pozornej utraty entuzjazmu wiary. Przywołajmy chwile zaniechania wzrostu duchowego, bierności i braku przekonania do prostych gestów uwielbienia Boga i sympatii wobec drugiego człowieka.
         Czy one mają sens? Jaki jest sens tych chwil? Mogą być zasiewem przynoszącym plon.
         Uczą nas prawdy o sobie. Rownież tej części prawdy o każdej i każdym z nas, do której rzadko mamy odwagę się przyznać.
        Każą nam spróbować stawić im czoła. Uwierzyć, że pojawienie się ich w naszym życiu nie dziwi Jezusa. Że Jezus w przezwyciężeniu ich nam pomaga, bo przecież nie przestał siać. Niecierpliwie oczekuje na powszechną radość ziemi i nieba, którą przyniesie nasze nawrócenie. 
          Spójrzmy na nasze życie z Chrystusem podczas Seminarium Odnowy Wiary na które zaprasza Wspólnota Manus Domini: