Zainteresowanie społeczne dzieckiem utraconym wzrasta rokrocznie przy okazji Dnia Dziecka Utraconego, który obchodzimy 15 października. Ustanowiony w Stanach Zjednoczonych, na świecie obchodzony jest od roku 1988, w Polsce od 2004 roku. Termin obchodu  wybrano nieprzypadkowo, nawiązuje on do okresu ciąży liczonego od 1 stycznia.

          Dzień ma też swój symbol, błękitno-różową kokardę.

         Jest okazją do zgromadzenia wspominających zmarłe pociechy i ich modlitwy przy pomnikach i zbiorowych grobach dzieci utraconych. Na zdjęciu pomnik Dzieci Utraconych na cmentarzu parafialnym przy ulicy Zawiłej w Krakowie. Wtedy zwykle organizuje się również zbiorowe pogrzeby dzieci utraconych, którym rodzice nie zdecydowali się wyprawić takiego pogrzebu.

 
          Jednak Jezus powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże (Mk 10,14) Nauczył nas, że dzieci, również zmarłe, zasługują na uroczyste i godne pożegnanie, na równi z dorosłymi, którzy odeszli z tego świata.

          Mając świadomość, że w trudnych dniach żałoby, bólu i rozdarcia po śmierci dziecka rodzice roniący mogą być rozbici i bezradni, chcemy im pomóc w kontakcie ze szpitalem, zakładem pogrzebowym, urzędnikami z USC. Sami chcemy stworzyć możliwość spotkania, wysłuchania wątpliwości, udzielenia możliwych wyjaśnień,  przygotowania najwłaściwszej formy pogrzebu. Stąd poszerzenie informacji dotyczących katolickiego pochówku.