Karmelicka. Deski teatru Bagatela. Janina Wernicz i Aleksander Balcerzak w scenie spowiedzi z przedstawienia Dzień Zaduszny Hermana Heijermansa. Rok 1925. 
        W życiu Heleny Kowalskiej zaszły istotne zmiany. Minął rok od zabawy tanecznej w łódzkim parku „Wenecja”, w czasie której doznała widzenia umęcznoego Jezusa, który polecił jej wstąpić do zakonu. Bez zgody rodziców udała się do Warszawy. Pracuje u Aldony i Samuela Lipszyców, znajomych ks. Jakuba Dąbrowskiego, proboszcza parafii św. Jakuba w Warszawie. Po pracy dojeżdża do stolicy, by znaleźć zgromadzenie zakonne, które chciałoby ją porzyjąć. Wielokrotnie spotyka sie z odmową. 
       Ostatecznie przełożona warszawskiego domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, matka Michaela Moraczewska, wyraża chęć przyjęcia jej do zakonu, wskazując jednak, że warunkiem niezbędnym do stania się członkiem wspólnoty jest wpłata posagu. Helena Kowalska przez rok opiekuje się dziećmi Lipszyców, zarabiając w ten sposób na wyprawkę.
        1 sierpnia 1925, mając wymaganą kwotę, wstępuje do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i rozpoczyna postulat. W klasztorze będzie pełnić obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki.

      Powiedział mu Jezus: Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Ja 20,29 w przekładzie Biblii Tysiąclecia