MENU
Jabłonkowska. Baner na północno-wschodniej fasadzie naszej świątyni. Reprodukcja tryptyku Pauper venit. Christus venit. W stołówce akademickiej z żebrakiem pędzla Pawła Kalinowskiego. Olej na płótnie, 2018. Oryginał w jadalni plebanii parafii św. Jana Kantego w Krakowie.
Plik reprodukcji z sentencją z ostaniej homilii Jana Pawła II na krakowskich Błoniach (18 sierpnia 2002 r.) opracowany przez Łukasza Żebrackiego z pracowni Reklamiarnia. Na zdjęciu własciciel pracowni p. Krzystof Janiszewski z p. Edwardem doglądający pracy synów przy montażu baneru.
Oglądamy legendarne wejście żebraka do stołówki akademickiej Akademii Krakowskiej. Doniesiono św. Janowi: Ubogi przyszedł. Jan odpowiada odkrywczo, ku zaskoczeniu zgromadzonych profesorów: Chrystus przyszedł! Zaprasza ubogiego do stołu.
Lewe skrzydło tryptyku historyczne, z postacią pierwszego polskiego kardynała Zbigniewa Oleśnickiego, szarej eminencji pierwszych Jagiellonów, niemal rówieśnika św. Jana Kantego. Skrzydło poświęcone mistrzom dociekającym prawdy, skrzydło profesorskie. Prawe wychylone ku współczesności, której wyrazem jest postać arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, skrzydło widziane współczującym i troskliwym okiem miłosierdzia, dostrzegające ubogiego, czyli brata. W istocie główna postać dzieła, św. Jana Kanty obecny we wszystkich częściach tryptyku.
W tej, jak i w wielu innych scenach, również tych z naszego mieszkania, lub z sąsiedztwa poznajemy Boga spotykającego nas, który przypatruje się nam, rozeznaje wagę naszych gestów i tłumaczy ich znaczenie swoim uczniom.
Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie. Mk 12, 41-44 w przekładzie Biblii Tysiąclecia
Plik reprodukcji z sentencją z ostaniej homilii Jana Pawła II na krakowskich Błoniach (18 sierpnia 2002 r.) opracowany przez Łukasza Żebrackiego z pracowni Reklamiarnia. Na zdjęciu własciciel pracowni p. Krzystof Janiszewski z p. Edwardem doglądający pracy synów przy montażu baneru.
Oglądamy legendarne wejście żebraka do stołówki akademickiej Akademii Krakowskiej. Doniesiono św. Janowi: Ubogi przyszedł. Jan odpowiada odkrywczo, ku zaskoczeniu zgromadzonych profesorów: Chrystus przyszedł! Zaprasza ubogiego do stołu.
Lewe skrzydło tryptyku historyczne, z postacią pierwszego polskiego kardynała Zbigniewa Oleśnickiego, szarej eminencji pierwszych Jagiellonów, niemal rówieśnika św. Jana Kantego. Skrzydło poświęcone mistrzom dociekającym prawdy, skrzydło profesorskie. Prawe wychylone ku współczesności, której wyrazem jest postać arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, skrzydło widziane współczującym i troskliwym okiem miłosierdzia, dostrzegające ubogiego, czyli brata. W istocie główna postać dzieła, św. Jana Kanty obecny we wszystkich częściach tryptyku.
W tej, jak i w wielu innych scenach, również tych z naszego mieszkania, lub z sąsiedztwa poznajemy Boga spotykającego nas, który przypatruje się nam, rozeznaje wagę naszych gestów i tłumaczy ich znaczenie swoim uczniom.
Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie. Mk 12, 41-44 w przekładzie Biblii Tysiąclecia