Dr inż. Antoni Zięba, zasłużony obrońca życia od poczęcia do naturalnej śmierci, bezkompromisowy protagonista walki w tej sprawie, publicysta i wykładowca akademicki, urodził się w 1948 roku w Jaworznie. Zmarł walcząc z ciężką chorobą 3 maja 2018 r. w Krakowie.
Uroczystości pogrzebowe zaplanowano na wtorek, 8 maja br. Mszy św. pogrzebowej o godz. 16.00 będzie przewodniczył i homilię wygłosi metropolita krakowski arcybiskup Marek Jędraszewski w kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Borku Fałęckim w Krakowie. Ciało Zmarłego w oczekiwaniu na pełnię życia pochowane zostanie na cmentarzu przy ul. Zawiłej w Krakowie, o czym informuje Rodzina Zmarłego.

       ***

        Dr inżynier Antoni Zięba w 1981 roku uzyskał doktorat na wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Tam też pracował jako pracownik dydaktyczny do roku 2011.
 Był redaktorem Tygodnika Rodzin Katolickich Źródło, Dwutygodnika Młodzieży Katolickiej Nasza Droga, Miesięcznika Nauczycieli i Wychowawców Katolickich Wychowawca, Służby Życiu i Zeszytów Problemowych. Felietonista TV Trwam, Radia Maryja i Naszego Dziennika. Był autorem ponad 40 publikacji naukowo-technicznych, licznych artykułów z dziedziny ochrony życia dziecka poczętego. Organizował pielgrzymki obrońców życia na Jasną Górę, seminaria naukowe, brał udział w konferencjach naukowych oraz międzynarodowych kongresach, współorganizował Narodowe Marsze w Obronie Życia oraz Modlitewne Kongresy dla Życia.
       Odznaczony Nagrodą Fundacji Jana Pawła II za działalność pro-life, medalem Senatu RP za obronę życia, medalem Komisji Edukacji Narodowej za zasługi dla oświaty i wychowania. 19 marca br., za blisko 40-letnie zaangażowanie w obronę życia, odebrał medal Stolicy Apostolskiej Pro Ecclesia et Pontifice w Bazylice Mariackiej w Krakowie.

       Był wiceprezesem Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia, współzałożycielem Krucjaty Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci (1980) i Światowej Krucjaty Modlitwy w intencji obrony życia człowieka World Prayer for Life (2007), prezesem Fundacji Źródło, jak również wieloletnim prezesem Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

      ***

       
          Jako przygotowanie do pogrzebu Obrońcy życia proponujemy lekturę 100. punktu encyliki Evangelium vitae, w którym Jan Paweł II w każdym z nas upatruje takiego oborońcę:

           W tym wielkim wysiłku tworzenia nowej kultury życia wspiera nas i ożywia ufne przekonanie, że Ewangelia życia, tak jak Królestwo Boże, wzrasta i wydaje owoc obfity (por. Mk 4, 26-29). Istnieją oczywiście ogromne dysproporcje między licznymi i potężnymi środkami, w jakie są wyposażone siły działające na rzecz „kultury śmierci”, a tymi, którymi dysponują obrońcy „kultury życia i miłości”. My jednak wiemy, że możemy ufać w pomoc Boga, dla którego nie ma nic niemożliwego (por. Mt 19, 26)
          Z tym przekonaniem w sercu, przynaglony głęboką troską o los każdego człowieka, powtarzam dziś wobec wszystkich to, co powiedziałem do rodzin spełniających swoje trudne zadania pośród zagrażających im niebezpieczeństw: pilnie potrzebna jest wielka modlitwa za życie, przenikająca cały świat. W ramach specjalnych inicjatyw oraz w codziennej modlitwie niech każda chrześcijańska wspólnota, każdy ruch i stowarzyszenie, każda rodzina i każdy wierzący zanoszą żarliwe błaganie do Boga, Stwórcy i Miłośnika życia. Jezus pokazał nam, że modlitwa i post to najważniejsza i najskuteczniejsza broń przeciw mocom zła (por. Mt 4, 1-11) i pouczył swoich uczniów, że niektóre złe duchy można wypędzić tylko w ten sposób (por. Mk 9, 29). Zdobądźmy się zatem na pokorę i odwagę modlitwy i postu, aby sprowadzić moc z Wysoka, która obali mury oszustwa i kłamstwa, zasłaniające przed oczyma wielu naszych braci i sióstr niegodziwość czynów i ustaw wrogich życiu i wzbudzi w ich sercach postanowienia i zamiary inspirowane cywilizacją życia i miłości.

          Proponujemy też zaśpiewać hymn uwielbienia Boga za fenomen powstawania ludzkiego życia.

 

          Kontynuujemy prace przy wyposażeniu prezbiterium kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia. Po uzyskaniu podwyższenia stosownego dla miejca przewodniczenia przystąpimy do wykonania miejsc do siedzenia dla przewodniczącego liturgii i dla księży koncelebrujących.
          Zachowamy wskazania Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego (310). Będzie to miejsce u szczytu prezbiterium, dobrze widoczne, zwrócone w stronę ludu, wyposażone w pulpit, by można było stamtąd celebrować obrzędy wstępne, obrzędy zakończenia, modlitwę powszechną a nawet wygłosić homilię. Miejsce uwydatniające funkcję przewodniczącego zgromadzenia będzie jednocześnie skromne. Stanie się stopniami z poręczą umożliwiającymi wystawienie Najświętszego Sakramentu. Wykonamy też w podobnym stylu sześć miejsc do siedzenia dla koncelebransów.
          W minionym tygodniu opracowywaliśmy szczegóły (wymiary, ilość stopni, ostateczny kształt) miejsc do siedzenia przy wykorzystaniu szkieletu siedziska w skali 1:1 i makiety, którą w skali 1:12 wykonał p. Robert Pigoń. W drugiej dekadzie maja po otrzymaniu gotowego projektu od artysty przekażemy go stolarzom.

• 
• 
• 
• 
•  

 

         Siostry Faustyny 3. Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Beatyfikacja pielęgniarki Hanny Chrzanowskiej. Drugi konfesjonał na prawo od wejścia. Stałe miejsce jednania ludzi z Bogiem. Na moment, po spełnionej posłudze jednania dyskretne stanowisko obserwacji owocowania pojednanych. 

        Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. J 15,5 w przekładzie Biblii Tysiąclecia 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

        Klasztorna. Opactwo Cystersów w Jasnej Mogile. 26 stycznia 2018 r. umarł Igor, narodził się Konrad. Pierwsze zdjęcia naszego parafianina po obłóczynach i po rozpoczęciu nowicjatu, otrzymane dzięki życzliwości najbliższych. Rozpoznajesz w sobie Jego głos? Posłuchaj, rozeznaj, podejmij decyzję. Nie lękaj sie przyznać do tego przed sobą i przed bliźnimi.
         Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; /najemnik ucieka/ dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają. J 10, 11-14 w przekładzie Biblii Tysiąclecia 

• 
• 
• 
•