Ochlewskiego i Prystora. Popołudnie 28 grudnia. Orientacyjny zapis aktywności duszpasterskiej podczas kolędy wśród mieszkańców tych ulic. Mizerna pochodna aktywności dobrych duchów, Aniołów Stróżów mieszkańców, której pełny obraz też kiedyś poznamy.

        A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia». On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Mt 2,19-21 w przekładzie Biblii Tysiąclecia

       Jabłonkowska. Baner elewacyjny u św. Jana Kantego. Na pożegnanie starego i powitanie Nowego Roku kalendarzowego. Na inaugurację roku duszasterskiego poświęconego wielkiej Tajemnicy wiary, czyli Eucharystii. Na oczekiwanie pomiędzy Bożym Narodzeniem i Paruzją. Kolejna, tym razem syntetyczna refleksja, nie bójmy się tego powiedzieć, Kobiety Roku.
  
      Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienna za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: ”Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Mt 1, 19-20 w przekładzie Biblii Tysiąclecia

       Nieopodal skrzyżowania Przybyszewskiego i Armii Krajowej. Humanoidalne figury interaktywne Maryi i Józefa, które niebawem umiejscowimy w szopce bożonarodzeniowej. Transortowane osobowym z okolic Cieszyna, po ponadstukilometrowej trasie ułożyły się samoistnie we wzruszającą scenę wytchnienia małżonków w podróży. Obraz innej, z identycznym wręcz dystansem, choć pieszej, blisko tygodniowej podróży Mieszkańców Nazaretu do Betlejem sprzed ponad 2 tys. lat. 
       Stałość tematyczna lipowych kloców uszlachetnionych kunsztem snycerki. Też może pobudzać do refleksji nad  oczekiwaną przez Mistrza stałością moralno-religijną każdego z nas. 

       Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Mt 11, 7n w przekładzie Biblii Tysiąclecia

I. W grudniu papież Franciszek poprosił nas, byśmy modlili się:

Multimedialny spot stanowiący rozwinięcie intencji prezentuje następującą treść:

           Papież podkreśla jednomyślność Poprzedników co do znaczenia modlitwy różańcowej. Wspomina trzech papieży: Leona XIII, Jana XXIII, i Pawła VI, którzy wskazali różaniec jako narzędzie duchowe wobec różnorodnych bolączek wierzących. Sam składa świadectwo stwierdzając: różaniec «to modlitwa, którą bardzo ukochałem. Przedziwna modlitwa! Przedziwna w swej prostocie i głębi zarazem. 
          Nazywa różaniec modlitewnym komentarzem do ostatniego rozdziału Konstytucji Vaticanum II Lumen gentium. Odwołuje się do powszechnego doświadczenia odmawiających różaniec. Chodzi o poznawanie momentów z życia Jezusa. Odmawiając różaniec zbliżamy się do Chrystusa poprzez serce Jego Matki.  Okazuje się jednak, że nie tylko Jezus staje się bliski modlącemu się. Dzieje się również odwrotnie. Nasze radości, smutki, przedsięwzięcia, sukcesy, wszystkie sprawy osobiste i najbliższych oddajemy Chrystusowi. One wedle naszej intencji, naszego zamiaru stają się Jemu bliskie.
         Odmawiając różaniec powinniśmy odczuwać, że pulsuje on życiem boskim i ludzkim. Pulsuje tym, co otrzymujemy i tym, co możemy oddać Bogu jako zebraną życiową mądrość.
          Zawsze sami możemy sięgnąć do treści Listu.