W odczytanym dziś liście pasterskim Episkopatu Polski w sprawie Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana biskupi zachęcali wiernych do odmawiania Modlitwy do Jezusa, naszego Króla i Pana. Publikujemy poniżej tekst wskazanej modlitwy. Jednocześnie zapowiadamy zamieszczenie jej w najbliższym, 106 numerze biuletynu Wspólnota, który będziemy rozprowadzać w kościele w najbliższą niedzielę.

     Jezu Chryste, Królu Wszechświata, Panie nasz i Boże,
Odkupicielu rodzaju ludzkiego, nasz Zbawicielu!
Ty, który mówiłeś, że Królestwo Twoje nie jest z tego świata,
który wzywałeś nas do szukania Królestwa Bożego
i nauczyłeś nas prosić w modlitwie do Ojca: „przyjdź Królestwo Twoje”,
wejrzyj na nas stojących przed Twoim Majestatem.
Wywyższamy Cię, oddajemy Ci cześć i uwielbienie.
Pokornie poddajemy się Twemu Panowaniu i Twemu Prawu.
Świadomi naszych win i zniewag zadanych Twemu Sercu
przepraszamy za wszelkie nasze grzechy i zaniedbane dobro.
Wyrażamy naszą skruchę i prosimy o zmiłowanie.
Przyrzekamy zabiegać o pomnożenie Twojej Chwały,
dziękować za nieskończone Miłosierdzie, które okazujesz z pokolenia na pokolenie,
wiernością i posłuszeństwem odpowiadać na Twoją Miłość.
Boski Królu naszych serc, niech Twój Święty Duch,
wspiera nas w realizacji tych zobowiązań, chroni od zła i dokonuje naszego uświęcenia.
Niech pomaga nam porządkować całe nasze życie i posłannictwo Kościoła.
Króluj nam Chryste! Króluj w naszej Ojczyźnie, króluj w każdym narodzie,
na większą chwałę Przenajświętszej Trójcy i dla zbawienia ludzi.
Spraw, aby nasze rodziny, wioski, miasta i świat cały objęło Twe Królestwo:
królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski,
królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju,
teraz i na wieki wieków Amen.

      Baner na płn-wschodnim fragmencie elewacji naszego kościoła. Przestrzeń, zrozumiana jako dar i zachęta do odprężenia, uspokojenia. Być może jako zaproszenie do modlitwy. Sentencja zaczerpnięta z konferencji przełożonych wygłoszonych do mnichów i nowicjuszy kartuskich w latach 1975- 1985. W Kartuzji właśnie milczenie bardziej niż słowo pozwala przyjmować i dawać miłość.

      I powiedział im też podobieństwo ktemuż należące, iż się zawżdy modlić potrzeba a nie leniwieć. Łk 18, 1 w przekładzie Biblii Brzeskiej (1570), pierwszego przekładu Biblii na język polski z języków oryginalnych

        Notesy zdobione reprodukcjami dzieł (Sassoferrato, Lafosse, nieznanego autora) zgromadzonych na kończącej się dzisiaj wystawie Maria Mater Misericordiae w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie przy Al. 3 Maja 1. Pomagają zachować wspomnienie ważnego wydarzenia artystycznego w mieście i dają możliwosć okazania wdzięczności w formie skromnego, gustownego prezentu.
   
    Powiedział im: - Pokażcie się kapłanom! I w drodze zostali oczyszczeni. A jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, powrócił, wielbiąc głośno Boga, i upadł do Jego stóp, dziękując Mu. Był to Samarytanin. Jezus odpowiedział: - Czyż nie dziesięciu zostało uzdrowionych? Gdzież jest dziewięciu? Żaden nie wrócił, aby uwielbić Boga, tylko ten cudzoziemiec? Łk 17, 14-18 w przekładzie Biblii Poznańskiej   

    

       Tradycja czytania wypominków sięga najprawdopodobniej X wieku po Chrystusie. Można przypuszczać, że są kontynuacją starożytnych dyptyków (odczytywania imion świętych męczenników i zmarłych dobrodziejów podczas liturgii eucharystycznej). Są wyrazem jedności kościoła pielgrzymującego na ziemi i pokutującego, poza granicą śmierci. Wypisując imiona zmarłych na kartkach wypominków jednorazowych lub rocznych, a następnie odczytując je wyrażamy wiarę, że ich imiona są zapisane w Bożej księdze życia. 
        Dziś - podobnie jak w starożytności - wiążemy odczytywanie wypominków ze sprawowaniem Eucharystii. W intencji zmarłych wspomnianych w wypominkach odprawiana jest zwykle Msza św. (w naszej parafii przez cały rok odprawiamy 12 Mszy św. rano w pierwsze piątki miesiąca)