Z wdzięcznością dla wszystkich organizatorów, prowadzących i uczestniczących w naszym dźwiganiu krzyża po osiedlu.

         Jezus umarł. Z Jego serca, przeszytego włócznią rzymskiego żołnierza, płynie krew i woda: tajemniczy obraz strumienia sakramentów, Chrztu i Eucharystii, przez które Kościół nieustannie odradza się z otwartego serca Pana. Nogi Jezusa nie zostały połamane, tak jak nogi dwóch ludzi wraz z Nim ukrzyżowanych. Objawia się przez to jako prawdziwy baranek paschalny, z którego kości nie wolno było ani jednej złamać (por. Wj 12,46). Teraz zaś, przy końcu Jego cierpień, jest jasne, że pomimo grozy, która przejęła ludzkie serca, pomimo władzy nienawiści i tchórzostwa, ani przez chwilę nie był sam.
          Są tam ci, którzy pozostali wierni razem z nim. Pod krzyżem stoi Maryja, Jego Matka, siostra jego Matki, Maria, Maria Magdalena i uczeń, którego miłował. Pojawia się bogaty człowiek, Józef z Arymatei: bogaczowi udaje się przejść przez ucho igielne, gdyż Bóg udzielił mu łaski. Chowa on Jezusa w swoim własnym pustym grobie, w ogrodzie. 
          W momencie pochówku Jezusa cmentarz staje się ogrodem, ogrodem, z którego wyrzucony został Adam, gdy porzucił pełnię życia, swego Stwórcę. Grób w ogrodzie jest symbolem tego, że panowanie śmierci ma się zakończyć.
          Przychodzi także członek Sanhedrynu, Nikodem, ten któremu Jezus oznajmił tajemnicę odrodzenia z wody i z Ducha. Nawet w Sanhedrynie, który zawyrokował Jego śmierć, jest człowiek wierzący, ktoś, kto zna i uznaje Jezusa po Jego śmierci. W tej godzinie niezmiernego smutku, ciemności i rozpaczy, tajemniczo obecne jest światło nadziei. Ukryty Bóg jest nieustannie Bogiem życia, bliskim nam. Nawet w nocy śmierci Pan w dalszym ciągu jest naszym Panem i Zbawcą. 
          Kościół Jezusa Chrystusa, Jego nowa rodzina, zaczyna nabierać kształtu. 
                                                                                                                                                              Kard. Józef Ratzinger

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

        Planujemy transmisję na żywo:
- w Wielki Czwartek z Mszy św. Wieczerzy Pańskiej (18.30) i z adoracji w Ciemnicy do 22.00. 
- w Wielki Piątek z Drogi Krzyżowej (15.00), z Liturgii Męki Pańskiej (18.30) i z Adoracji przy Grobie Bożym. 
- w Wielką Sobotę z Liturgii Wigilii Paschalnej (19.00)
- w Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego z Mszy św. o poranku z procesją rezurekcyjną (6.00)
- w Poniedziałek Wielkanocny z Mszy św. o godzinie 9.00

Transmisje na żywo jak i zapis minionych liturgii można śledzić na kanele Manus Domini w serwisie YouTube:




         Pamiętajmy, że podczas adoracji część czasu w ciągu godziny pozostawimy na medytację, część możemy wypełnić wspólną modlitwą.
         Nie zwlekajmy ze spowiedzią na ostatnia chwilę.
         Pomóżmy sprzątającym kościół przed Liturgią Wigilii Paschalnej przychodząc punktualnie na poświęcenie pokarmów. Dla dobra nas wszystkich powinniśmy zakończyć poświecenie o 15.00.
       Wskazane godziny adoracji potraktujmy ramowo, wybierając najdogodniejszą dla nas. Jeśli pokryje się ze wskazaną - będzie bardzo dobrze - jeśli nie - też nic złego się nie stanie. Czekamy na modlitwę razem z Wami.

         Najpierw o tym, co powinno być. Jeśli cieszy nas lektura Biblii - powinniśmy nabyć Trudne fragmenty Biblii, jedną z pozycji Prymasowskiej Serii Biblijnej. Możemy też prześledzić cykl prelekcji ks. Wojciecha Węgrzyniaka wygłoszonych w ramach Śród Biblijnych w kolegiacie św. Anny pod podobnym tytułem. Obie możliwości sugerował ks. Wojciech w czasie głoszonych u nas rekolekcji. 
         Teraz o tym, co było. Podczas tegorocznych rekolekcji prowadzonych przez ks. dra Wojciecha Węgrzyniaka transmitowaliśmy na żywo Msze św. i konferencje z myślą o nieobecnych w kościele, zwłaszcza o chorych. Teraz prezentujemy zapis samych konferencji, by pomóc zapoznać się z ich treścią, tym, którzy ich jeszcze nie słuchali. Tym zaś, którzy potrzebują  wspomnieć lub utrwalić sobie usłyszaną treść prezentujemy swoisty poradnik lektury biblijnej w wersji video:

     Podzamcze. Furta seminaryjna. 19.38 wczoraj, w piątek piątego tygodnia Wielkiego Postu, w porze rozpoczęcia Ekstremalnej Drogi Krzyżowej. Krakowscy klerycy gotowi do drogi. 
     Po przyjęciu zdjęcia na dłużej straciliśmy z nimi kontakt. Szli drogą wyrzeczenia i wyciszenia. 
     Dziś po południu Arek Litwiniuk napisał krótki raport: Szliśmy trasą zieloną św. Jana Pawła II, z Podgórza do Kalwarii. 7 kleryków, od 1 do 5 rocznika. Zajęło nam to 11,5 godziny. Wszyscy cali i zdrowi. 
     Trzeba przyznać, dzielni są. Spójrzmy na zdjęcie z Kalwarii. Od lewej Arek - rocznik 5, Tomek z rocznika 2, Staszek z 4. roku, Maciek, rocznik 5, Mateusz i Paweł z roku 2. oraz Mateusz - rok 1. Trudno nie odnieść wrażenia, że lepiej się mają u kresu drogi krzyżowej, niż na początku. 
     W ranach Ukrzyżowanego nasze zdrowie i życie.

      Żołnierze zaprowadzili Jezusa na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę. Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę. I zaczęli Go pozdrawiać: Witaj, Królu żydowski! Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając oddawali Mu hołd. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty. Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. Mk 14,16-20 w przekładzie Biblii Tysiąclecia

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•