Drugi, to list pasterski z życzeniem, byśmy się wsłuchiwali w natchnienia Ducha Świętego jak patronowie Adwentu i zachowywali pokój. Przeczytamy go w kościele I Niedzielę Adwentu (3 grudnia). Możemy zapoznać się z jego treścią przy filiżance aromatycznego naparu z imbirem również dziś.

     ...SMOG, chodzi o SMOG ale taki, który rozniecamy przez swoje fochy-dąsy. Jeszcze bardziej szkodliwy niż ten z komina. Trzeba mu zaradzić. 
    Rodzice i wychowawcy - wszyscy mamy wpływ na to, jak kształtuje się duchowość dziecka. Owszem, gdbyśmy nie podejmowali żadnego działania w tym kierunku, rodzi się ona mimo wszystko. W codziennych spotkaniach z Bogiem, z innymi ludżmi, w poznawaniu świata. Towarzysząc dzieciom, możemy jednak wskazywać im inspirujące przeżycia, zapewniać nowe doświadczenia, otwierać na Boga. Warto znaleźć na to przestrzeń i czas.
     W naszej parafii pojawia się taka okazja co tydzień, w niedzielę, po Mszy św. dla dzieci o godzinie 10.30 w Bożym Młynie podczas szkółki niedzielnej. 
     W sanktuarium Miłosierdzia Bożego, w Auli Jana Pawła II będzie taka możliwość w sobotę, 9 grudnia, w godzinach od 10.00 do 12.00 podczas katechezy adwentowej Ratunku SMOG, na którą zaprasza najmłodszych ks. Łukasz Pukielek Piórkowski ze współorganizatorami. To dość dleko z naszej parafii, ale może akurat? Miejsc ubywa. Polecamy. A w niedzielę 3 i 10 grudnia oraz w następne zapraszamy do Bożego Młyna.  

      Dwie sugestie pomagające odkryć obecność Ducha Świętego w nas. 

      Pierwsza, to szept.
      Duch Święty jest cichym gościem naszej duszy. Tak go nazwał św. Augustyn. Musimy się wyciszyć, zacząć mowić szeptem, lub nic nie mówić, żeby poczuć jego obecność. Duch Święty często mówi w nas. Często też z nami rozmawia, ale czyni to bardzo cicho. Duch Święty lubi szeptać. Powinniśmy być świątynią Ducha Świętego, czyli usłyszeć na ten szept Ducha. (por 1 Kor 6,19) Całe serce i całą duszę ukierunkować, wyczulić na słuchanie mówiącego w nas Ducha Świętego. Prawdziwe pocieszenie otrzymujemy szeptem.
     Druga, to wstrząs, ferment. 
     Oddanie Duchowi Świętemu zwraca na siebie uwagę otoczenia. Nie da się przejść obok niego obojętnie. Owszem może otoczeniu przeszkadzać, może być dla niego niewygodne. Może zakłócać jego trawienie, czy spokojny sen. Ogień Ducha Świętego w nas eksponuje ewangeliczne paradoksy, prowokacje i radykalizm. (por. Dz 4,20) Duch Święty często szepta nam: nie boj się, wchodź między bliźnich nawet jako persona non grata. 
     Ciszy w nas i wstrząsu wokól nas potrzeba. 
     W nowym roku duszpasterskim. 
     Zawsze.
     

       Jerycho jest najstarszym (11 tys lat), ciągle zamieszkałym miastem na ziemi. Należy też do najniżej położonych pod poziomem morza (-270 m) siedzib ludzkich. Kiedy jednak mówimy o Jerychu w kontekście modlitwy - nie chodzi nam o postawę jego obywateli. Wspominamy wtedy jego zdobywców. W czasach biblijnych miasto zostało zdobyte i zniszczone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego, gdy jego mury runęły wobec potęgi nieustającej modlitwy i na głos trąb. (Joz 6,6-20) Tutaj scena zobrazowana przez Jamesa Tissota. 
       Jeśli masz do obalenia jakiś wyniosły mur pychy, niewiary, lenistwa - kolejne, siedmiodniowe Jerycho modlitewne proponuje Żywy Różaniec Archidiecezji Krakowskiej.