Mowa o nowo wyświęconych diakonach Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie (na zdjęciu w Katedrze, tuż przed rozpoczęciem liturgii Mszy św. z udzieleniem święceń). Wielu chłopców mogłoby dołączyć do ich grona. Modlimy się o to.
      W 2013 roku, na początku formacji wstąpiło ich do seminarium łącznie trzydziestu siedmiu dla diecezji bielsko-żywieciej i dla diecezji krakowskiej. Seminaryjnemu roczniokowi 2013 patronuje papież Jan 23, inicjator Soboru Watykańskiego II, orędownik pokoju. Rocznik liczy dzisiaj 21 osób.  W czasie pięcioletniej formacji seminaryjnej korzystali z opieki trzech prefektów (wychowawców i opiekunów seminaryjnych) oraz trzech ojców duchownych. Kontynuowali formację w seminarium kierowanym przez trzech rektorów. Pięć lat przygotowujące ich do święceń wykorzystali na studia na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, formację duchową w seminarium i podejmowanie praktyk duszpasterskich.
        Obecny rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, bardzo lubiany przez kleryków, ks. prof. Janusz Mastalski prosił ich w przededniu święceń, by byli dla innych pomocą, wsparciem i pocieszeniem. By w ufnej modlitwie przedstawiali Bogu osobiste trudy, niespodzianki, umęczenie i nadzieję.  Akcentował trzy filary duchowego budowania ich kleryckiej misji w drodze do kapłaństwa: udział w Eucharystii, przystępowanie do spowiedzi św. i regularność modlitwy brewiarzowej. Rektor po ojcowsku podkreślił, że w Kościele, któremu są gotowi służyć są piękni i skuteczni. Przestrzegał, że dla Kościoła, który im zaufał, powinni być dumą. Nie powinni go nigdy zawieść. Nie powinni rozczarować żadego wiernego powierzonego ich pieczy. Kandydaci do święceń uczestniczyli w tygodniowych rekolekcjach przed święceniami diakonatu, które poprowadził dla nich obecny ojciec duchowny rocznika, ks. Dawid Leśniak.  
      Tak uformowani, w Uroczystość św. Stanisława, Biskupa i Męczennika, 8 maja 2018 r. w Królewskiej Katedrze na Wawelu (czternastu dla diecezji krakowskiej) i w Bazylice Nawiedzenia NMP w Bielsku-Bałej Hałcnowie (siedmiu dla diecezji bielsko-żywieckiej) przyjęli święcenia diakonatu odpowiednio przez posługę Metropolity Krakowskiego, Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego i ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej, biskupa Romana Pindla. Relację liturgii z Katedry Wawelskiej prezentujemy zrealizowaną przez Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej



       Spójrzmy na listę nowo wyświęconych diakonów:

       Michał CURZYDŁO z Nowego Targu, z parafii NSPJ
       Damian DEJNER z Wadowic, z parafii św. Piotra Apostoła
       Marek FIGIEL z Nowego Targu, z parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej
       Paweł GĘDŹBA z Biertowic, z parafii MB Różańcowej
       Michał KOWALCZE z Zakopanego, z Chramcówek, z parafii Miłosierdzia Bożego
       Dominik KOWYNIA z krakowskich Skotnik, z parafii Matki Bożej Różańcowej
       Marek KULMAN z Orawki, z parafii św. Jana Chrzciciela
       Michał KWIECIEŃ z Białego Kościoła, z parafii św. Mikołaja
       Arkadiusz LITWINIUK z Krakowa, z parafii św. Jana Kantego
       Andrzej MADEJ, z Leńcz, z parafii śś. Apostołów Piotra i Pawła
       Szymon MIŁEK, z Rudawy, z parafii Wszystkihc Świętych
       Piotr PIEKART z Krzyżanowa w diecezji elbląskiej, z parafii św. Barbary
       Krzysztof PIERZCHAŁA z Krzęcina, z parafii Narodzenia NMP
       Jan STOŁOWSKI z Poronia, z parafii św. Marii Magdaleny

       Mapa powołań w naszej diecezji w oparciu o rocznik 2013 przedstawia się klarownie. Dominują dwa ogniska, mianowicie Podhale i Orawa - pięciu diakonów, oraz Kraków i okolice - pięciu diakonów. Pomiędzy nimi godna uwagi ziemia wadowicka - trzech diakonów. W ognisku krakowskim powód do dumy dla Widocznych. Nasz parafianin, diakon Arkadiusz Litwiniuk to jedyny Krakowianin w ścisłym rozumieniu tego słowa. Formowany zresztą, tu kolejny Widoczny powód do dumy, przez prefekta i prokuratora seminarium, ks. Rafała Marciaka, też naszego parafianina : )
       Gratulujemy Arku! Oby Twoje świadectwo pomogło Twoim kolegom z Widoku pójść za głosem Pana. Przecież lubią Ciebie, chętnie się z Tobą spotykają i pomagają Ci, kiedy ich o to poprosisz.
        Nowo wyświęceni diakoni założyli w czasie święceń stuły rocznikowe z herbem św. Jana 23. na sposób diakoński. Z lewego ramienia do prawego boku. Ten właśnie sposób wyraża pchnięcie włócznią, która otwarła Serce Chrystusa, z którego wypłynęła krew Eucharystii i woda Chrztu świętego. Diakoni służą zdrojowi chrzcielnemu i eucharystycznemu. Mocą święceń mogą głosić kazania i homilie, chrzcić, błogosławić sakramentalne związki małżeńskie, błogosławić Najświętszym Sakramentem, komunikować, (w tym zanosić Komunię świętą chorym), prowadzić pogrzeby chrześcijańskie i katechizować. Oczekują na skierowanie biskupa do parafii, w których podejmą roczną praktykę duszpasterską dzieląc się z wiernymi darami, które otrzymali w momencie święceń. 

         Jezu, Dobry Pasterzu, wejrzyj dziś na powołanych do służby kapłańskiej w stopniu diakonatu. Bądź dla nich wzorem i Mistrzem, aby wpatrzeni w Ciebie, wiernie i godnie pełnili swą służbę, z oddaniem wypełniali Twoją wolę, w duchu miłości i z radością służyli Bogu i ludziom. Niech odznaczają się wszystkimi cnotami: miłością bez obłudy, troskliwością o chorych i biednych, powagą pełną pokory, czystością bez skazy, a w ich obyczajach niech jaśnieje zachowywanie Twych przykazań. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

         Znakiem tej gotowości do spełniania misji powierzonej diakonom przez Chrystusa i Jego kościół był wieczór dnia święceń. Arek w naszym kościele w otoczeniu księży rodaków, duszpasterzy parafii, Drogich Rodziców, krewnych, przyjaciół i znajomych odprawił nabożeństwo majowe z modlitwą przy krzyżu misyjnym za kraje głodujące i o dobre urodzaje, oraz asystował w czasie Eucharystii sprawowanej w Jego intencji i wygłosił homilię. 
          Arek jest ósmym powołanym, który przyjął święcenia diakonatu jako nasz parafianin, piątym wśród księży diecezjalnych. Przewodzi w starszeństwie formacji czterem klerykom z naszej parafii.
         Arku, cieszymy się Twą radością wywyższenia dla służby bliźnim. Życzymy Ci, byś dalej był wierny Chrystusowi, Dobremu Pasterzowi. Do zwycięstwa w każdej słusznej sprawie! Będziemy się o to modlić jak do tej pory. Szczęść Boże!

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

         
      

 

      Jeszcze raz Podzamcze. Taras widokowy Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Klerycy piątego roku, O Mało Co Diakoni czują się kochani i powołani przez Boga. Chcą przyjąć święcenia diakonatu, podjąć decyzję, która wpłynie na całe ich dalsze życie. Są gotowi nie tylko brać, ale też dawać. Kochani - chcą kochać. Skoro Bóg ich kocha, jak my mielibyśmy im tego odmówić? Jak ich nie kochać i nie pomodlić się za nich? 
      Toć jest moje roskazanie, abyście jedni drugie miłowali, jakom ja was umiłował. J 15,12 w przekładzie Biblii Brzeskiej

        Dr inż. Antoni Zięba, zasłużony obrońca życia od poczęcia do naturalnej śmierci, bezkompromisowy protagonista walki w tej sprawie, publicysta i wykładowca akademicki, urodził się w 1948 roku w Jaworznie. Zmarł walcząc z ciężką chorobą 3 maja 2018 r. w Krakowie.
Uroczystości pogrzebowe zaplanowano na wtorek, 8 maja br. Mszy św. pogrzebowej o godz. 16.00 będzie przewodniczył i homilię wygłosi metropolita krakowski arcybiskup Marek Jędraszewski w kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Borku Fałęckim w Krakowie. Ciało Zmarłego w oczekiwaniu na pełnię życia pochowane zostanie na cmentarzu przy ul. Zawiłej w Krakowie, o czym informuje Rodzina Zmarłego.

       ***

        Dr inżynier Antoni Zięba w 1981 roku uzyskał doktorat na wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Tam też pracował jako pracownik dydaktyczny do roku 2011.
 Był redaktorem Tygodnika Rodzin Katolickich Źródło, Dwutygodnika Młodzieży Katolickiej Nasza Droga, Miesięcznika Nauczycieli i Wychowawców Katolickich Wychowawca, Służby Życiu i Zeszytów Problemowych. Felietonista TV Trwam, Radia Maryja i Naszego Dziennika. Był autorem ponad 40 publikacji naukowo-technicznych, licznych artykułów z dziedziny ochrony życia dziecka poczętego. Organizował pielgrzymki obrońców życia na Jasną Górę, seminaria naukowe, brał udział w konferencjach naukowych oraz międzynarodowych kongresach, współorganizował Narodowe Marsze w Obronie Życia oraz Modlitewne Kongresy dla Życia.
       Odznaczony Nagrodą Fundacji Jana Pawła II za działalność pro-life, medalem Senatu RP za obronę życia, medalem Komisji Edukacji Narodowej za zasługi dla oświaty i wychowania. 19 marca br., za blisko 40-letnie zaangażowanie w obronę życia, odebrał medal Stolicy Apostolskiej Pro Ecclesia et Pontifice w Bazylice Mariackiej w Krakowie.

       Był wiceprezesem Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia, współzałożycielem Krucjaty Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci (1980) i Światowej Krucjaty Modlitwy w intencji obrony życia człowieka World Prayer for Life (2007), prezesem Fundacji Źródło, jak również wieloletnim prezesem Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

      ***

       
          Jako przygotowanie do pogrzebu Obrońcy życia proponujemy lekturę 100. punktu encyliki Evangelium vitae, w którym Jan Paweł II w każdym z nas upatruje takiego oborońcę:

           W tym wielkim wysiłku tworzenia nowej kultury życia wspiera nas i ożywia ufne przekonanie, że Ewangelia życia, tak jak Królestwo Boże, wzrasta i wydaje owoc obfity (por. Mk 4, 26-29). Istnieją oczywiście ogromne dysproporcje między licznymi i potężnymi środkami, w jakie są wyposażone siły działające na rzecz „kultury śmierci”, a tymi, którymi dysponują obrońcy „kultury życia i miłości”. My jednak wiemy, że możemy ufać w pomoc Boga, dla którego nie ma nic niemożliwego (por. Mt 19, 26)
          Z tym przekonaniem w sercu, przynaglony głęboką troską o los każdego człowieka, powtarzam dziś wobec wszystkich to, co powiedziałem do rodzin spełniających swoje trudne zadania pośród zagrażających im niebezpieczeństw: pilnie potrzebna jest wielka modlitwa za życie, przenikająca cały świat. W ramach specjalnych inicjatyw oraz w codziennej modlitwie niech każda chrześcijańska wspólnota, każdy ruch i stowarzyszenie, każda rodzina i każdy wierzący zanoszą żarliwe błaganie do Boga, Stwórcy i Miłośnika życia. Jezus pokazał nam, że modlitwa i post to najważniejsza i najskuteczniejsza broń przeciw mocom zła (por. Mt 4, 1-11) i pouczył swoich uczniów, że niektóre złe duchy można wypędzić tylko w ten sposób (por. Mk 9, 29). Zdobądźmy się zatem na pokorę i odwagę modlitwy i postu, aby sprowadzić moc z Wysoka, która obali mury oszustwa i kłamstwa, zasłaniające przed oczyma wielu naszych braci i sióstr niegodziwość czynów i ustaw wrogich życiu i wzbudzi w ich sercach postanowienia i zamiary inspirowane cywilizacją życia i miłości.

          Proponujemy też zaśpiewać hymn uwielbienia Boga za fenomen powstawania ludzkiego życia.

 

          Kontynuujemy prace przy wyposażeniu prezbiterium kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia. Po uzyskaniu podwyższenia stosownego dla miejca przewodniczenia przystąpimy do wykonania miejsc do siedzenia dla przewodniczącego liturgii i dla księży koncelebrujących.
          Zachowamy wskazania Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego (310). Będzie to miejsce u szczytu prezbiterium, dobrze widoczne, zwrócone w stronę ludu, wyposażone w pulpit, by można było stamtąd celebrować obrzędy wstępne, obrzędy zakończenia, modlitwę powszechną a nawet wygłosić homilię. Miejsce uwydatniające funkcję przewodniczącego zgromadzenia będzie jednocześnie skromne. Stanie się stopniami z poręczą umożliwiającymi wystawienie Najświętszego Sakramentu. Wykonamy też w podobnym stylu sześć miejsc do siedzenia dla koncelebransów.
          W minionym tygodniu opracowywaliśmy szczegóły (wymiary, ilość stopni, ostateczny kształt) miejsc do siedzenia przy wykorzystaniu szkieletu siedziska w skali 1:1 i makiety, którą w skali 1:12 wykonał p. Robert Pigoń. W drugiej dekadzie maja po otrzymaniu gotowego projektu od artysty przekażemy go stolarzom.

• 
• 
• 
• 
•