Półtora kleszcza. Tyle zagrożenia zdrowotnego pojawiło się na naszym wodnym szlaku Gwdą. Połowę usunął śmiałek sam pokąsany, całego innemu śmiałkowi wprawnie usunęło samozwańcze konsylium lekarskie, które ukonstytuowało się na okoliczność zabiegu w czasie spływu.
     Jeden telefon. Tyle straciliśmy z naszego dobytku. Ofiarę od kajakarzy, niechętnie zresztą złożoną wymusiło mroczne rozlewisko spiętrzone przed eletrownia Podgaje. Tu chwała śmiałkowi, który ofiarę złożył i z gracją zniósł rozstanie.
     Trzynaście razy przenosiliśmy kajaki przez przeszkody w biegu rzeki, zatem 125 km pokonaliśmy na rękach, a półtora kilometra maszerując, no może dodajmy jeszcze ze trzy kilometry na wyprawy sklepowe i w poszukiwaniu naturtoaletu ; ). Sześćdziesiąt cm wysokości i ze 70 szerokości, tyle nam trzeba było w szczelinie, żebyśmy się przez nią przedarli i spokojnie mogli płynąć dalej. Kajaki uczą pokory, nie tolerują rozpychania się i wyniosłości. Czego jeszcze uczą? Spójrzcie i poczytajcie sami. Tylko uważajcie, bo chlapie z wioseł  ; )

Aby rodziny przez życie modlitwy i miłości stawały się coraz bardziej „szkołami wzrastania w człowieczeństwie".



W komentarzu do zaproponowanej intencji zaprezentowanym w ewangelizacyjnym spocie papież powiedział:
W jakim świecie chcemy pozostawać w przyszłości? Pozostańmy w świecie z rodzinami.
Łaskawie dbajmy o nasze rodziny, bo one są prawdziwymi szkołami dla przyszłości, przestrzeniami wolności, i ośrodkami człowieczeństwa.
Niech będzie nam dane zarezerwować specjalne miejsce w naszych rodzinach dla indywidualnej i wspólnotowej modlitwy.
Módlmy się, by rodziny, poprzez ich życie modlitwy i miłość stawały się coraz wyraźniej szkołami prawdziwego rozwoju ludzkiego.

         Ojcowska. U zbiegu z ulicą Budrysów. Portal remontowanej kapliczki z pierwszej połowy 19. wieku, wotum dziękczynnego za uratowanie z epidemii cholery. Począwszy od przyjęcia kierunku na Ojców przez wskazaną ulicę, a skończywszy na powierzeniu swego życia Bogu Ojcu Ojcu wczoraj i dziś, w niedoli i doli - same dobre skojarzenia. 

           [Jezus] rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Łk 11,2 w przekładzie Biblii Tysiąclecia

• 
• 
• 
• 
•  

       Polana Chochołowska. Za kilkoma smrekami stąd. Bacówka Ziębów. Kapelusz z kostkami, jeden z atrybutów góralskiej ślebody, żywy ogień wewnątrz, gołecki wędzone pod dachem, zintyca kwaśniejąca w beczce, świynte łobrozecki na ścianach, poczciwy włochaty juhas, jak i jowialny baca stanowią dopełniającą się całość.
       Wchodzisz i stwierdzasz, że tu służą Ci ręce Marty i kocha Cię serce Marii. Nie chodzi tylko o łoscypek czy korboce. Chodzi o chwilę zejścia ze szlaku, odosobnienia, oderwania od tego, ku czemu pędzisz. Chwilę, która zwraca cię codzienności bardziej sytym i zmotywowanym. Chwilę, która pozwala Ci odkryć, że również w Twojej piersi bije serce Marii, że Ty posługujesz się dłońmi Marty.

        W dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Łk 10, 38-40 w przekładzie Biblii Tysiąclecia

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•